دلــم هـواي تـو كرده بيــا تو چاره نمـا           رسيده جان به لب ازهجر دمي نظاره نما

دلم ز هجر تو هر دم نگر كه طوفاني است           كرم نمـا و خمـوشش به يك اشـاره نمـا

دلـم شكستـه زهجران بيـا بگو چـه كنم            برفتـه طاقـتم از كـف نظر دوبـاره نمـا

كجا روم، چه كنم، با كه از غمم گويم؟           بيـا بگو چـه كنم من، تو استخـاره نمـا

بیـا و زخم دلم بین؛ دوبـاره سر واکرد           ترحمي تو بـه جـان پُر از شـراره نمـا

به هر دمي كه فتادم گرفته اي تو دو دستم           ز لطف اين نظرت را به من هماره نما

نه ميروي تـو ز يـادم، نه ميكني يــادم           چه بايـدم كه بسـازم، همي اشــاره نـما

نـگر كه كار دلم بر جنــون كشـيد آخـر         نـدارم هـيــچ عــنـانــي مـرا اداره نـمـا

بيا كه عشق تو باشـد تـمام هستي سائل          بيـا  تو شـاد دلـم را به يك بـشـاره نـمـا